Grote Schoonmaak

`Nu ik de kamer aan het leegmaken ben, dacht ik, ik kijk eens even naar de plintjes. Vol stof! Je zou toch denken dat als je iedere week veertig euro neerlegt voor De Hulp ze wel even een keertje naar de plintjes kan kijken.`

Plintjes? Komt daar stof op?

`Ze neemt gewoon nooit even de stang van de stofzuiger om de plintjes even te doen.`

Moet je die apart stofzuigen? Goh..`

`Nu maakt het niet uit, gaan we toch verbouwen. Ben ik de keukenkastjes leeg aan het halen, gewoon al in geen tijden een doekje doorheen gehaald! Dus ik kijk eens goed naar de handgrepen, volgens mij doet ze die ook nooit.`
 
In een kastje schoonmaken.. wordt het daar vies? Die deur zit er toch voor? Toch eens een keer kijken. Kan ik meteen de handgrepen even doen.

`Dus ik kijk op het kastje, wat denk je? Stoflaag waar je niet overheen kan kijken. Er staat nota bene een trapje in de gangkast.`
 
Hm.. bij mij kan er nooit stof op het keukenkastje komen, staat veel te veel op.

`Veertig euro hé, dat is wel ruim 84 gulden. En dat iedere week. Ze heeft dan wel de voorraadkast opgeruimd, maar nu kan ik dus niets meer vinden. En alles wat over de datum was heeft ze gewoon weggegooid. Alsof bloem echt over de datum kan gaan, of pindakaas. Dat blijft toch altijd goed.`
 
In plaats  van nieuwe boodschappen in het kastje proppen zou ik natuurlijk ook eens het kastje kunnen uitzoeken...

`En je vader kon zijn cruesli niet vinden, die stond bij de tomatenpuree op de plank. Cruesli naast tomatenpuree, daar zoek je ook niet. Nou kan je vader toch al niet zoeken, dat hebben jullie van hem. Ik weet altijd waar ik alles ligt. Nu dus niet. Heel vervelend. Ze kan beter een keer de vieze vingers van de lichtknopjes afhalen, daar heb ik wat aan. Nu sta ik dat iedere week zelf te doen.`
 
Vieze vingers op lichtknopjes? Hoe komen die daar nou? Je raakt het alleen even aan om het licht aan en uit te doen. Verrek... ik zie het.. getver.. En bleh een hele bruine rand boven het stopcontact!

`.. dus ik zeg tegen je vader, ` schuif jij de kast eens opzij` en daar lag toch een berg haren! Dat doet ze dus ook nooit, de kast even opzij schuiven. Even met de stofzuiger eronder door, dan kom je toch nooit bij de achterkant en dan gaat dat helemaal ophopen.`
 
Even stofzuigen onder de kast niet genoeg? Sinds wanneer?

` Met die katten moet er gewoon goed stof gezogen worden, ook onder de kast en de bank. Dat heb jij toch ook. Jij hebt helemaal  veel katten. Daar hoef ik bij je vader echt niet mee aan te komen hoor! Jij moet elke dag onder de bank en de kast stofzuigen natuurlijk.
 
Natuurlijk.. Veel katten.. 1,2,3 en Diesel, dat zijn vier van onszelf. Dan Blacky en Jacky, Pol, Snif, de kleintjes, dat is zeven. Vier en zeven, wat 11? 11! We hebben 11 katten in huis. Zeven opvang, oké.. die zijn klein en gaan weg. Ohw en Biko. Moet ik dan echt elke dag onder de bank en de kast stofzuigen? Ik moet elke dag onder de bank en de kast stofzuigen!
 
`.. en met die pootjes, ze komen overal. Dan kan je echt niet alleen even een stofdoekje erover halen..`
 
Niet?
 
`En dan heb je nog de kinderen. De wc moet je  ook iedere dag even doen hoor. Zeker met een jongetje, die plassen zo snel tegen de bril. En dan zitten ze weer met die handjes aan de bril. Nee, dat kan echt niet. Met diezelfde vingers zitten ze daarna weer in hun neus. Iedere dag even met chloor erdoor.`
 
Iedere dag?

`En je verschoont hun bed toch ook wel elke week hé? Je wilt niet weten waar die kinderen inzitten overdag. En zweten, ` s nachts, dat vinden die huismijten fijn, zweet, daar moet je wel op letten. Moet ik ook iedere keer zelf doen, het bed verschonen. Bijna 90 gulden per week, maar dat doet ze niet....`
 
Fuck

` Mam, sorry dat ik je onderbreek, heel gezellig kletsen zo, maar ik moet echt op gaan hangen, ik moet nog zoveel doen!`

Vijftig Tinten Tegenlicht

Vakantie, de tijd om ongestoord te lezen.
Kinderen in het zwembad of bij hun moeder. Man in het zwembad of klussen in de tuin.
Ik op een ligbed of op de bank met een boek, of e-book.

Twee boeken gelezen deze vakantie. Weinig, maar als je op vakantie gaat met twee kids kom je een stuk minder aan lezen toe heb ik gemerkt! Daarnaast, als je leest, moet je steeds een stukje terug omdat je niet meer weet wat er ook al weer gebeurt was voor dat je een handoek ging pakken/geld ging geven voor een ijsje/twee kids in ging smeren met zonnebrand/nat gespetterd werd/ ruzies geslecht hebt/drinken hebt gepakt/mee bent gelopen naar de wc/wat lekkers hebt gepakt/gekeken hebt hoe goed hij kan duiken en zij kan keren in haar zwemband/beleefd gekletst hebt met ouders van vriendjes/nee hebt gezegd op nog een ijsje en uit hebt gelegd waarom niet/geknuffeld hebt en warm gewreven hebt want ondanks dat het 32 graden is, kun je heel koud het zwembad uit komen.

Mijn moeder begon over een heel goed boek. 'Moet je echt lezen! Vijftig tinten grijs. Een bestseller.' Ik hou van lezen. Vraag naar het boek. 'Het is een heel erotisch boek' zegt mijn moeder met een enge twinkeling in haar ogen. 'HO STOP!' Ik wil er niets meer over horen. Mijn moeder die verteld over een erotisch boek? Ik die het daarna nog moet lezen? Oh nee! Mijn moeder kijkt me gepikeerd aan. 'Waarom mag ik daar niets over zeggen? Ik ben ook gewoon een vrouw hoor.' Ik denk even na. 'Ja Mam, jij bent wel een vrouw, maar geen echte, je bent mijn moeder. Net zoals Pap geen man is, maar een Papa.' Mannen zijn mannen, ze laten hun sokken slingeren, gooien de deur voor je neus dicht, zeggen kwetsende dingen zonder het ook maar op te merken en laten je gerust met drie zware tassen sjouwen tot je vraagt of ze ook wat willen dragen. Dan ineens gaat het licht bij ze aan, 'ohw ja wat dragen, dat zou best kunnen'. Papa's zijn niet zo. Papa's zijn er altijd voor je, je kan altijd bij ze terecht. Oke, ze dragen je zware tassen ook niet, maar het is je vader, de eerste man in je leven en meteen de geweldigste. Tenmiste, zo voel ik dat.

'Waarom mag ik niet over dat boek praten?' Ik vraag me af waarom ik dat moet uitleggen. Het lijkt mij vrij duidelijk. 'Omdat je mijn moeder bent! Dat begrijp je toch wel!' Nee, ze begrijpt er niets van. Zij is ook een vrouw, met gevoelens en ik ben tenslotte ook volwassen. Dan kun je dit soort boeken best met je moeder bespreken. Want zo'n moeder en dochter zijn wij. Wij kunnen alles bespreken. Althans, dat denkt mijn moeder.
'Maar mam, hoe moet ik dat boek nou nog met plezier lezen, als ik weet dat JIJ het met plezier gelezen hebt, mijn moeder! Het is gewoon, gewoon, vies!'
Mijn moeder kijkt verontwaardigd.
'Pap, jij begrijpt het toch wel?' Ik doe een poging bijval te vinden. Tot mijn schrik ontkent hij. 'Je wordt bijna 31, dan begrijp je toch wel dat je moeder ook een sexleven heeft.' Wah! Bah! Mijn oren!
Ik kijk wanhopig naar mijn vriend, begrijpt die het dan? Die haalt zijn schouders op.

Later in bed hebben we het er nog over. 'Begrijp jij dan niet dat ik van mijn moeder niet wil horen hoe geweldig ze een sexboek vindt?' Hij antwoord dat hij dat niet begrijpt.
'Maar wat als jouw moeder zegt dat ze genoten heeft van een erotisch boek?'
'Dan doet me dat niks.'
Ik begrijp het niet, hoe kan dit? Ben ik dan echt de enige?

Vijftig tinten grijs staat op mijn e-reader. Maar die kan ik nu dus niet gaan lezen. Dus ik begin aan een ander boek. 'Tegenlicht' van Esther Verhoeff. Ik verwacht een spannend boek. Het is tenslotte Esther Verhoeff!
Dagen ben ik in de ban van Annie Zagt. Het laatste hoofdstuk lees in midden in de nacht, een uur of drie, in bed. Daarna kruip ik huilend tegen mijn vriend aan. 'Waarom lees je dat boek dan ook?!' vraagt hij terwijl hij me troost. Ik weet het ook even niet.

Arme Annie, wat maakt die een ellende mee. Ze beschrijft een van mijn diepgewortelde angsten. Gek worden. Gewoon langzaam gek worden. Niemand die het merkt in het begin, inclusief jezelf. Maar je dwaalt af, je ziet dingen die er niet zijn, je denkt gedachten die niet van jou zijn. Het is mijn grootste nachtmerrie. Krijg je een hartaanval? Heel vervelend, doet vast heel veel zeer. Je kunt medicijnen krijgen en dan overleef je het hopelijk. Maar wat als je gek wordt? En niemand weet wat je precies hebt? En je kunt niet vertrouwen op je zintuigen. Is wat je hoort er ook echt? Wat je ziet, bestaat dan wel? Het zijn je eigen belevingen, voor jou zijn ze echt, alleen voor de rest van de wereld niet. Alleen op de wereld, maar dan niet.

De film 'De gelukkige huisvrouw' (het boek had ik destijds al gelezen) heb ik halverwege uit moeten zetten. Een gezonde vrouw kan na een bevalling gewoon een psychose krijgen. De kans is klein, maar ja.. heel groot als jij 'm net hebt. Zijn er psychiaters die je bij voorbaat iedere week willen screenen tijdens je zwangerschap en de eerste jaren erna? Doe mij er dan zo-eentje, mocht ik ooit zwanger worden natuurlijk.

Eenmaal thuis heb ik genoeg afstand van mijn moeder om aan 'Vijftig tinten grijs' te beginnen. Erotisch boek? Zoals mijn vader al zei: 'Wij noemen dit gewoon porno'.
Op mijn verjaardag, twee dagen na de vakantie, vraagt mijn moeder of ik al in Het Boek begonnen ben. Mijn zus zit erbij. Ik kijk afkeurend en herinner haar aan de afspraak dat we het nooit meer over Het Boek zouden hebben. Tenminste als ze mij nog wat leesplezier gunt. Mijn zus wil weten waar het over gaat. Mijn moeder omschrijft met liefde het boek. De eerste reactie van mijn zus? 'Gatver Mam! Hou op! Wat nou als ik hem nog wil lezen?!'
Ik hou van mijn zus.

Assie-as

'Ik weet wat dankjewel is in het Spaans.'
'Oh?'
'Assie-as!'
'Je bedoelt gracias, dat spreek je zo uit: graasi-as.'
'Nee hoor. Jij zegt het verkeerd. Die mevrouw net zei ook assie-as.'

'Wil je van mij een stukje ei?'
'Ja! Assie-as!'

Vakantie!

Ik ga met vakantie.
En ik ben al weken bezig met voorbereiden.
En dat is raar, want ik ben niet van het voorbereiden, wat ik niet bij me heb op vakantie, dat koop ik daar dan toch gewoon? Ik zorg dat ik op tijd op schiphol ben en verder is het een kwestie van genieten.
Een dag van een doorsnee vakantie: ik slaap uit, ik ga ontbijten, ik ga in de zon liggen met een boek, ik val in slaap, ik ga een stukje wandelen langs het strand of over de boulevard, ik ga een uurtje liggen, ik ga in bad, ik ga uit eten, ik ga zitten met een boek, ik val in slaap en ga naar bed.
Na 10 dagen ben ik zo goed als nieuw en kan ik er weer een heel jaar tegenaan, met pech 2 of 3 jaar.

Nu ga ik op vakantie met kinderen.
Niet alleen heb ik ineens de drang dat het hele huis, inclusief hun kamers compleet aan kant moet, ik ben ook al weken bezig met het feit of ze wel genoeg zomerkleding hebben, met het speuren naar leuke vakantieboeken, goedkope oordopjes omdat die krengen toch altijd kapot gaan of je er nou een tientje of drie tientjes voor betaald en niet te vergeten: veertien verschillende soorten zonnebrandcreme uitzoeken, want als dan dat.

Deze vakantie kan ik niet uitslapen, de kinderen zijn om 7 uur wakker.
Deze vakantie is rustig een boek lezen en daarbij in slaap vallen uitgesloten, de kids bij het zwembad moeten in de gaten gehouden worden.
Tussendoor een uurtje liggen? Vergeet het maar, spelletjes doen en lummelen in het water.
Laat ontbijt? Nee ontbijt en lunch, met bruine boterhammen.

Dit wordt een vakantie als nooit tevoren en ik heb er zin in!
Ik ga nog nooit zoveel wakker zijn in een vakantie en ik ben benieuwd wat anderen nou meemaken zo overdag op een vakantiebestemming. Misschien ga ik wel wat van het eiland zien nu ik er voor de 11e keer ben.. je weet maar nooit.

Oh en als ik terug kom ben ik twee weken niet bereikbaar.. even bijslapen ;)

In Bad

Woensdagmiddag 15.30

'Wie van jullie gaat als eerst in bad?'
Twee kinderen rennen weg en gillen tegelijk: 'ik niet!'
'Een van jullie twee zal toch echt als eerst moeten. Komen jullie daar samen uit?'
Twee kinderen schudden hard van nee.
'Oke, getal onder de tien, wie het raad hoeft niet als eerst, oke?'
Twee kinderen gissen naar het juiste antwoord.
Hij wint.
Zij grijpt zich aan de bank vast. Die is niet van plan om als eerst te gaan, dat is duidelijk.
Als ik zeg dat ze als eerst moet omdat hij het goede getal heeft geraden zegt ze 'Maar ik dacht al eerder 4 dan hij het zei! Ik zei alleen per ongeluk 2! Dus hij moet als eerst.'
Ik probeer logica, ik vraag het lief, leg uit, vraag nog een keer. Nee. Geen beweging in haar te krijgen. Ik probeer haar dus maar op te tillen en mee te nemen de trap op. Dat is huilen.
Ik probeer het nog een keer op de wijze van 'The Nanny', ga op haar hoogte zitten, vraag wat er is. Natuurlijk weet ik dat al: ze wil niet als eerst, sterker nog, ze gaat niet als eerst.
Ik heb genoeg Nanny gezien om te weten dat ik moet uitleggen, dus daar ga ik nog een keer.
Nee, ze gaat niet.
'Meisje, ik vind dit niet leuk. Het is woensdag, je moet in bad en we gaan je nu uitkleden.'
Nu zwaait ze met haar armen om zich heen tegen mij aan. Ga ik weer, op mijn knieën, 'Meisje, je mag mij niet slaan, zeg maar even sorry!'
Een simpel 'nee' is het antwoord.
'Ga dan maar even op het krukje zitten en daar blijven zitten tot ik je weer kom halen.'
Zo! Dat heb ik even goed opgelost!
Een paar minuten later loop ik terug. ´Ben je al klaar om sorry te zeggen?'
'Nee'
Blijkbaar nog een paar minuutjes nodig.
Na vijf minuten nog eens terug. Dit keer is het antwoord: 'Neehee'
Ik loop maar weer weg en ben nog geen twee stappen weg als ik hoor:
'Ohw en Margje, als ik klaar ben om sorry te zeggen, roep ik jou wel!'

Tot zover de Nanny..

Overigens hebben we het daarna helemaal goed gemaakt en zit ze nu lekker in bad!

Moederdag

Als Bonusmoeder toch wel een van de lastigste dagen in het jaar: Moederdag.
Niet alleen word je er even op gewezen dat jij er op die dag niet bij hoort, er moeten ook tekeningen en kadootjes gemaakt/gekocht worden voor Mama.

Al zeg ik het zelf, ik ben aardig ruimdenkend. Dat wil ik graag zijn althans en ik denk dat dit me meestal ook wel lukt. Gewoon twee benen op de grond en mensen en situaties accepteren hoe ze zijn. En wat heb ik een geluk dat ik een vriend en ex-vrouw-van-vriend heb die ook ruimdenkend zijn. Wat zo hebben we eigenlijk een hele leuke Moederdag gehad.

In het weekend zijn de kinderen bij hun moeder. Natuurlijk hadden ze op school al tekeningen en bloemen geknutseld en getekend. Daar heb ik nog een kadootje bijgekocht namens de kinderen. In een grote tas en de kids goed instrueren het te verstoppen voor Mama! Nou dat vonden ze spannend. 'Mama, deze tas, daar mag je niet inkijken! Daar zitten je kadootjes in voor Moederdag!'

Zondag kwamen ze terug. En ontzettend lief kreeg ik hele mooie tekeningen voor Moederdag! Mijn allereerste moederdagkadootjes! Ik vind het een hele eer en ben zo blij dat de kinderen het ook fijn vinden zo met z'n allen.
Ze hoeven nooit te kiezen tussen Mama of Margje, ze hebben allebei. En dat stelt ze zichtbaar gerust. Natuurlijk is het voor ons weleens moeilijk.. Als moeder deel je ineens je kinderen met de nieuwe vriendin van je ex-man. En ik zie/hoor/spreek de ex van mijn vriend met grote regelmaat.
Maar niets wat een beetje ruimdenkendheid en inlevingsvermogen niet kan oplossen!

Maar niet in bed!

Als je moeder wordt gaat daar meestal wat planning aan vooraf.
Je wilt samen met je partner graag een kindje en dan komt het moment dat jullie gaan 'proberen' een kindje te maken. Als moeder to be dan eenmaal zwanger is, dan zijn er negen maanden van voorbereiding, boeken te over, ongevraagd advies bij de bushalte en als je de hond uitlaat van andere moeder die je dikke buik zien en natuurlijk de tripjes naar de babywinkel, verloskundige en zwangerschapsyoga.

Er zijn ook boeken speciaal voor stiefmoeders, bonusmoeders, weekendmama's en andere invalmoeders. Het boek 'De bewuste Stiefmoeder' pleit ervoor om al deze moeders gewoon stiefmoeder te noemen. Want door het woord gewoon te gebruiken gaat de negatieve lading die het woord toch heeft er vanzelf af.

Als stiefmoeder heb je geen uitgebreide voorbereiding in de zin van dat je met je partner plannen maakt over het hebben van een kleine. De band die moeder en kind opbouwen tijdens de zwangerschap en daarna ervaart een stiefmoeder niet. Ook de belangrijke hormonen die moeders en kinderen aanmaken vlak na de geboorte die de binding stimuleren spelen (hoogst waarschijnlijk) geen rol bij stiefmoeders. De natuurlijk band, die ontbreekt.
In veel boeken voor en over stiefmoeders staat dan ook dat een stiefmoeder zich niet kan voorbereiden op het stiefmoederschap.
Daar ben ik het niet helemaal mee eens.
We zijn geen 15 meer, als we verliefd worden dan kunnen we als het goed is nog steeds ons verstand gebruiken. Je wordt verliefd op een man met kinderen. Heb je dan niets met kinderen? Wil je geen kinderen? Vind je kinderen vervelende wezens? Dan kap je de relatie af. Vind ik.

Bij mijn eigen voorbereiding op de rol van 'de vriendin van papa' ben ik gaan lezen op fora. Ik had de kinderen nog niet ontmoet, maar wilde uitvinden hoe dat het beste aan te pakken.
Ik kwam op een aantal fora terecht speciaal voor stiefmoeders. En ik schrok me rot.
Er waren een paar positieve verhalen, maar verder was het kommer en kwel. De kinderen van manlief worden op die fora 'stiefjes' genoemd. En als je sommige verhalen moet geloven dan proberen die stiefjes hun papa helemaal voor zichzelf te houden! Ja, je leest het goed! Hun vader willen ze zelf! De krengen.

Het meest schokkende wat ik gelezen heb ging over een kindje wat die dag vier jaar zou worden. Natuurlijk was dat heel erg spannend voor deze kleine jongen en hij was daardoor al voor zes uur wakker. Heel graag wilde hij even bij papa in bed liggen. En in dat bed lag ook zijn vriendin. En toen heeft die vader gewoon gezegd: 'natuurlijk mag jij even bij ons in bed!'. Stiefmoeder is nog met haar rug naar vader en zoon toe gaan liggen, maar daar reageerde vader helemaal niet op. Nou ja, toen is ze maar op de bank gaan liggen! Verdreven uit haar bed door stief.
En deze vriendin schrijft: 'Is het nou zo gek dat ik Stief niet in bed wil? Hij kwijlt gewoon soms nog. En het bed is het enige terrein wat in ieder geval nog van ons samen is. Daar wil ik hem gewoon niet bij. Ik vind het vies mijn stief in bed, zo gek is dat toch niet?'

Ik dacht: 'ja dat is gek ja, het is een kind die jarig is en het spannend vind en vertrouwdheid zoekt bij zijn vader. Dan ga je aan de kant als het je niet bevalt.'
Maar de reacties waren zo nog erger:
'Natuurlijk wil jij ook een plek voor jezelf, daar heb je recht op!'
'Dan gaat hij toch lekker bij zijn zoon liggen?'
'Ik hoef ook geen stiefjes in bed, dat is mijn terrein.'

Oke ik doe de badkamerdeur op slot als ik ga douchen en toen ze voor het eerst gewoon de wc-deur open trokken toen ik erop zat keek ik ook even raar.. maar het zijn kinderen!
Je komt erbij, dus je past je aan. Natuurlijk moet er rekening gehouden worden met jouw grenzen en jouw mening. Maar dat geld andersom net zo goed.