In Bad

Woensdagmiddag 15.30

'Wie van jullie gaat als eerst in bad?'
Twee kinderen rennen weg en gillen tegelijk: 'ik niet!'
'Een van jullie twee zal toch echt als eerst moeten. Komen jullie daar samen uit?'
Twee kinderen schudden hard van nee.
'Oke, getal onder de tien, wie het raad hoeft niet als eerst, oke?'
Twee kinderen gissen naar het juiste antwoord.
Hij wint.
Zij grijpt zich aan de bank vast. Die is niet van plan om als eerst te gaan, dat is duidelijk.
Als ik zeg dat ze als eerst moet omdat hij het goede getal heeft geraden zegt ze 'Maar ik dacht al eerder 4 dan hij het zei! Ik zei alleen per ongeluk 2! Dus hij moet als eerst.'
Ik probeer logica, ik vraag het lief, leg uit, vraag nog een keer. Nee. Geen beweging in haar te krijgen. Ik probeer haar dus maar op te tillen en mee te nemen de trap op. Dat is huilen.
Ik probeer het nog een keer op de wijze van 'The Nanny', ga op haar hoogte zitten, vraag wat er is. Natuurlijk weet ik dat al: ze wil niet als eerst, sterker nog, ze gaat niet als eerst.
Ik heb genoeg Nanny gezien om te weten dat ik moet uitleggen, dus daar ga ik nog een keer.
Nee, ze gaat niet.
'Meisje, ik vind dit niet leuk. Het is woensdag, je moet in bad en we gaan je nu uitkleden.'
Nu zwaait ze met haar armen om zich heen tegen mij aan. Ga ik weer, op mijn knieën, 'Meisje, je mag mij niet slaan, zeg maar even sorry!'
Een simpel 'nee' is het antwoord.
'Ga dan maar even op het krukje zitten en daar blijven zitten tot ik je weer kom halen.'
Zo! Dat heb ik even goed opgelost!
Een paar minuten later loop ik terug. ´Ben je al klaar om sorry te zeggen?'
'Nee'
Blijkbaar nog een paar minuutjes nodig.
Na vijf minuten nog eens terug. Dit keer is het antwoord: 'Neehee'
Ik loop maar weer weg en ben nog geen twee stappen weg als ik hoor:
'Ohw en Margje, als ik klaar ben om sorry te zeggen, roep ik jou wel!'

Tot zover de Nanny..

Overigens hebben we het daarna helemaal goed gemaakt en zit ze nu lekker in bad!

Moederdag

Als Bonusmoeder toch wel een van de lastigste dagen in het jaar: Moederdag.
Niet alleen word je er even op gewezen dat jij er op die dag niet bij hoort, er moeten ook tekeningen en kadootjes gemaakt/gekocht worden voor Mama.

Al zeg ik het zelf, ik ben aardig ruimdenkend. Dat wil ik graag zijn althans en ik denk dat dit me meestal ook wel lukt. Gewoon twee benen op de grond en mensen en situaties accepteren hoe ze zijn. En wat heb ik een geluk dat ik een vriend en ex-vrouw-van-vriend heb die ook ruimdenkend zijn. Wat zo hebben we eigenlijk een hele leuke Moederdag gehad.

In het weekend zijn de kinderen bij hun moeder. Natuurlijk hadden ze op school al tekeningen en bloemen geknutseld en getekend. Daar heb ik nog een kadootje bijgekocht namens de kinderen. In een grote tas en de kids goed instrueren het te verstoppen voor Mama! Nou dat vonden ze spannend. 'Mama, deze tas, daar mag je niet inkijken! Daar zitten je kadootjes in voor Moederdag!'

Zondag kwamen ze terug. En ontzettend lief kreeg ik hele mooie tekeningen voor Moederdag! Mijn allereerste moederdagkadootjes! Ik vind het een hele eer en ben zo blij dat de kinderen het ook fijn vinden zo met z'n allen.
Ze hoeven nooit te kiezen tussen Mama of Margje, ze hebben allebei. En dat stelt ze zichtbaar gerust. Natuurlijk is het voor ons weleens moeilijk.. Als moeder deel je ineens je kinderen met de nieuwe vriendin van je ex-man. En ik zie/hoor/spreek de ex van mijn vriend met grote regelmaat.
Maar niets wat een beetje ruimdenkendheid en inlevingsvermogen niet kan oplossen!

Maar niet in bed!

Als je moeder wordt gaat daar meestal wat planning aan vooraf.
Je wilt samen met je partner graag een kindje en dan komt het moment dat jullie gaan 'proberen' een kindje te maken. Als moeder to be dan eenmaal zwanger is, dan zijn er negen maanden van voorbereiding, boeken te over, ongevraagd advies bij de bushalte en als je de hond uitlaat van andere moeder die je dikke buik zien en natuurlijk de tripjes naar de babywinkel, verloskundige en zwangerschapsyoga.

Er zijn ook boeken speciaal voor stiefmoeders, bonusmoeders, weekendmama's en andere invalmoeders. Het boek 'De bewuste Stiefmoeder' pleit ervoor om al deze moeders gewoon stiefmoeder te noemen. Want door het woord gewoon te gebruiken gaat de negatieve lading die het woord toch heeft er vanzelf af.

Als stiefmoeder heb je geen uitgebreide voorbereiding in de zin van dat je met je partner plannen maakt over het hebben van een kleine. De band die moeder en kind opbouwen tijdens de zwangerschap en daarna ervaart een stiefmoeder niet. Ook de belangrijke hormonen die moeders en kinderen aanmaken vlak na de geboorte die de binding stimuleren spelen (hoogst waarschijnlijk) geen rol bij stiefmoeders. De natuurlijk band, die ontbreekt.
In veel boeken voor en over stiefmoeders staat dan ook dat een stiefmoeder zich niet kan voorbereiden op het stiefmoederschap.
Daar ben ik het niet helemaal mee eens.
We zijn geen 15 meer, als we verliefd worden dan kunnen we als het goed is nog steeds ons verstand gebruiken. Je wordt verliefd op een man met kinderen. Heb je dan niets met kinderen? Wil je geen kinderen? Vind je kinderen vervelende wezens? Dan kap je de relatie af. Vind ik.

Bij mijn eigen voorbereiding op de rol van 'de vriendin van papa' ben ik gaan lezen op fora. Ik had de kinderen nog niet ontmoet, maar wilde uitvinden hoe dat het beste aan te pakken.
Ik kwam op een aantal fora terecht speciaal voor stiefmoeders. En ik schrok me rot.
Er waren een paar positieve verhalen, maar verder was het kommer en kwel. De kinderen van manlief worden op die fora 'stiefjes' genoemd. En als je sommige verhalen moet geloven dan proberen die stiefjes hun papa helemaal voor zichzelf te houden! Ja, je leest het goed! Hun vader willen ze zelf! De krengen.

Het meest schokkende wat ik gelezen heb ging over een kindje wat die dag vier jaar zou worden. Natuurlijk was dat heel erg spannend voor deze kleine jongen en hij was daardoor al voor zes uur wakker. Heel graag wilde hij even bij papa in bed liggen. En in dat bed lag ook zijn vriendin. En toen heeft die vader gewoon gezegd: 'natuurlijk mag jij even bij ons in bed!'. Stiefmoeder is nog met haar rug naar vader en zoon toe gaan liggen, maar daar reageerde vader helemaal niet op. Nou ja, toen is ze maar op de bank gaan liggen! Verdreven uit haar bed door stief.
En deze vriendin schrijft: 'Is het nou zo gek dat ik Stief niet in bed wil? Hij kwijlt gewoon soms nog. En het bed is het enige terrein wat in ieder geval nog van ons samen is. Daar wil ik hem gewoon niet bij. Ik vind het vies mijn stief in bed, zo gek is dat toch niet?'

Ik dacht: 'ja dat is gek ja, het is een kind die jarig is en het spannend vind en vertrouwdheid zoekt bij zijn vader. Dan ga je aan de kant als het je niet bevalt.'
Maar de reacties waren zo nog erger:
'Natuurlijk wil jij ook een plek voor jezelf, daar heb je recht op!'
'Dan gaat hij toch lekker bij zijn zoon liggen?'
'Ik hoef ook geen stiefjes in bed, dat is mijn terrein.'

Oke ik doe de badkamerdeur op slot als ik ga douchen en toen ze voor het eerst gewoon de wc-deur open trokken toen ik erop zat keek ik ook even raar.. maar het zijn kinderen!
Je komt erbij, dus je past je aan. Natuurlijk moet er rekening gehouden worden met jouw grenzen en jouw mening. Maar dat geld andersom net zo goed.

Animal Event, een rotdag!

Afgelopen weekend was het 'Animal Event' in de Beekse Bergen. Een weekend vol met dieren. Als trainer en gedragstherapeut voor honden voor mij altijd leuk om heen te gaan. Vele standjes om leuke dingen te kopen, interessante lezingen, workshops en shows.
Dit jaar ging ik niet alleen, maar leek het me leuk om met z'n allen te gaan. Vriend mee, kids mee, hond mee.
De avond ervoor nog even een schema gemaakt met wat ik graag wou zien en wat leuk was voor de kinderen.

Het begon met dat ik had verteld dat we naar de Beekse Bergen gingen voor het Animal event. Bij onze jongen was 1 en 1 al snel 2. Beekse bergen + Animal-nog-wat = we gaan naar de wilde dieren kijken!
Je begrijpt zijn grote teleurstelling dat we 'alleen maar' naar (stomme) huisdieren gingen kijken... Ik dacht nog wat te kunnen redden door te zeggen 'Ja, maar! Er is een wel een roofvogelshow!' Dat hielp. Even. Want de hele roofvogelshow was nergens te vinden. Waar we dachten dat het was, was ook het kinderspeelhoekje. Een paar balen hooi op elkaar gestapeld en een tentje met daarin een meisje wat schminkte en een meisje wat ballonnen kon omtoveren in allerlei beesten. Dat was leuk! Een uur in de kou in de rij gestaan bij de smink (daar ging mijn eerste show die ik graag wou zien) maar ons meisje omgetoverd in een mooi katje.
We wilde wel weer eens verder, maar toen kwam het: 'Wanneer is de roofvogelshow nou?'
'Euh nou, die was er niet, maar jullie hebben toch lekker gespeeld?'
'Bllllleeeeeeeeerrrrr maar ik wil de roofvogels zien! Ik heb nog helemaal geen leuke dieren gezien! Alleen maar stomme huisdieren! Wat een rotdag is dit! '
'Sja dat kan niet, denk dat het te hard waaide voor de roofvogels, maar we gaan nog leuke andere dingen bekijken! En zullen we zo poffertjes eten?'
'Ja! Poffertjes!' En daar ging show nummer 2. In de rij voor de poffertjeskraam. 16 euro voor 4 porties poffertjes verder kwamen toch de wilde dieren weer om de hoek.  'Ik vind het hier stom! Ik wil naar de wilde dieren! Wat een rotdag zeg!' Zelfs een 'kijk dat hondje kan over al die hindernissen springen, knap he!' hielp niets. Wilde dieren was wat de klok sloeg. Na ongeveer 66 keer 'Nee, we gaan niet naar de wilde dieren' waren we het zelf een beetje zat. Bij de vraag of hij dan toch een suikerspin mocht vroeg ik hem of hij dat leuk vond een suikerspin. 'Euh ja, ik vind een suikerspin leuk en lekker!' 'Nou dan krijg je hem niet. Je hebt een rotdag, op een rotdag kun je geen leuke dingen toen tenslotte...' Daar moest hij even over nadenken. Hij kwam tot de conclusie dat als hij dan een suikerspin kreeg hij toch geen rotdag had. Maar alleen als hij een suikerspin mocht!
En zo tover je met 1 suikerspin een rotdag om in een leuke dag. Dacht ik.
Want dat werd later, toen de suikerspin op was, genuanceerd. Het was een leuke dag betreft het onderwerp 'eten' maar qua dingen doen was het nog steeds een rotdag, want hij wilde zo graag wilde dieren zien en niet die stomme huisdieren.
We besloten maar dat het tijd was om naar huis te gaan. We begonnen het zelf ook een beetje stom te vinden allemaal. Zeker toen Biko midden in het looppad ineens besloot dat hij moest poepen..

Er was eens.. sja.. wat is ze eigenlijk?

'Dit is mijn.. euh.. ehm.. '
'Jouw Margje'
'Ja! Dit is mijn Margje. Mag X bij ons eten?'
'Als dat van X zijn moeder mag'
'X zijn moeder?! Zijn Oma haalt hem altijd van school hoor'
'Ohw nou, als het van X zijn Oma mag dan'

--

'Ik ga je Tante Margje noemen!'
'Als jij dat wil, goed hoor'
'Noem jij mij dan Neef W.?'
'Ja dat is goed, maar wel een beetje gek.'
'Waarom, ik kan je toch gewoon Tante noemen?'
'Ja dat mag ook, maar als ik jouw Tante ben, dan ben ik de zus van Papa of van Mama'
'...'
'En dat is niet zo natuurlijk'
'Mag ik van tafel Tante Margje?'
'Ja hoor'
'Je vergeet Neef W. te zeggen!'
'Ja hoor Neef W.'

--

'Wat een mooie handpop!'
'Ja van de Muppets, heb ik gekregen'
'En ben je nu ook met Papa en Mama naar de film van de Muppets geweest?'
'Dat is mijn moeder niet! Dat is de vriendin van mijn vader natuurlijk!'
'Natuurlijk, sorry!'
'Geeft niet hoor..'

--

'Dit is de vriendin van mijn vader! En ze is ook mijn vriendin!'

--

En toen ineens...

Stond zij vroeg op.
Smeerde ze brood.
Las ze voor.
Stopte ze in.
Bracht en haalde ze van en naar school.
Plakte ze pleisters.
Kocht ze boodschappen speciaal bij de Albert Heijn voor de mini's.
Kookte ze, met groenten enzo.
Kocht ze al vakantieboeken in april, voor de zomervakantie in juli.
Verdiepte ze zich in soorten lego.
Reed ze stad en land af voor Muppets.
Had ze soms spijt van de DS die haar toch zo leuk leek.
Ging ze voor middernacht naar bed.
Luisterde ze zo geïnteresseerd mogelijk naar verhalen over Mario.
Had ze 'fuck' en 'kut' zo goed als uit haar vocabulaire geschrapt.
Vond ze een tweede hond toch wel wat druk, zo met de kinderen.
Verveelde ze zich als het vakantie is.
Maakte ze schoon.
Streek ze.
Haalde ze zand uit schoenen.
Zei ze dingen die haar moeder vroeger zei en die ze nooit zou gaan zeggen. Dacht ze.
Had ze 'Robots' zes keer gezien, maar weet nog niet waar ie over gaat.
Ontbeet ze.

Heeft ze nog nooit zo veel gelachen als ooit tevoren.